Back to Basic
Door: maurice
Blijf op de hoogte en volg Maurice
02 Oktober 2008 | Suriname, Paramaribo
He allemaal
Hier een reisverslag van mijn 5 daagse trip in West-suriname. Het reisgezelschap bestond uit 3 meiden die hier stage lopen of vrijwilligerswerk doen, De vader, moeder en broertje van 1 van die meiden. Verder was de gids mee, een kok en een bootman.
Zaterdag dag 1: Om 5 uur opgestaan om vervolgens om 6 uur te vertrekken met de bus naar Nickeri, een plaatsje in het westen van suriname. Na ruim 4 uur rijden kwamen we aan in Nickeri. We hebben daar nog wat vers fruit en groenten gekocht op de markt om vervolgens nog 5 uur te varen naar Apura. Aan het bootje te zien dacht ik dat we lekker rustig gingen varen. Maar met 2 motoren achterop met een totaal vermogen van 115 PK kwam daar niks van in. Ik dacht dat de zelfgemaakte houten boot kapot zo slaan op de golven. Na 2,5 varen begaf 1 motor het, en bleef er maar nog 75 PK over. Tevens aangekomen op rustig vaarwater, konden we lekker achterover zitten. Eind van de middag kwamen we aan op Apura. Door de vertraging zijn we niet meer verder gegaan en hebben daar ons hangmatje opgehangen. Er was lekker voor ons gekookt en daarna zijn hebben we een kleine avondwandeling gemaakt in het grootste indianendorp van suriname, deze mensen beschikken over gewonen huizen en electrisiteit. Daarna zijn we nog lekker in het donker nacht gaan zwemmen.
Zondag dag 2: Na een slechte nachtrust omdat iemand gruwelijk hard liep te snurken ( niemand van onze groep gelukkig) en ongemakkelijk had gelegen in mijn hangmat zijn we om 9 uur weer vertrokken richting de vallen Na 3,5 varen maakte we een stop op een onbewoond eiland in de rivier tussen Suriname en Guyana. Een prachtige plek om te slapen. Dus hadden we onze hangmatjes weer te voorschijn gehaald en tussen wat bomen opgeknoopt. Terwijl we onze vermaakte in het water, werd er wederom voor ons gekookt. Einde van de middag vlak voor zonsondergang zijn we naar de vallen gegaan. Helaas waren de vallen nog niet volledig zichtbaar omdat de regentijd net voorbij is. De rivier daalt namelijk dagelijks en in de regentijd zijn de vallen niet eens te zien. Toch konden wij ons ook hier weer vermaken. Vervolgens heb ik mijn voeten weten te plaatsen op guyanees grondgebied. Even rond gekeken bij een geusthouse. Net voor het donker werd zijn we terug gegaan en hadden de bootsmannen nog wat visnetten uitgezet. S’avonds hadden we een kampvuur en zijn we weer in onze hangmatten gaan slapen.
Maandag dag 3: Ik had heerlijk geslapen, met de stroming van het water, brulapen en andere dierengeluiden op de achtergrond. De bootsmannen hadden de netten al opgehaald, 1 piranja (Dus er waren wel degelijk piranja’s waar wij aan het zwemmen waren) en 4 andere vissen troffen ze aan in de netten. 4 moesten hun leven geven,1 vis was te mooi op te eten. Na wat foto’s mocht hij terug het water in. Vervolgens zijn we terug gevaren naar Apura, waar we onderweg nog eens zijn gestopt voor een grote boswandeling in Guyana. Jachtgeweer mee en de rimboe in. We zagen onderandere 40 apen over ons heen komen. Voor de rest geen bijzondere gedierte tegengekomen. Eenmaal aangekomen in Apura hadden we even rust, De vis werd klaar gemaakt. En tegen de avond klok gingen we pas weer verder. De boot en bootsman bleven achter, en vanaf nu gingen we met de auto met open bak verder de rimboe in. De gids had bewust gekozen om tegen de avond te rijden i.v.m. de warmte en er zouden meer dieren te zien zijn. Helaas geen bijzondere dieren gezien. Maar wel een heerlijk gevoel in zo’n open bak. Na 2 uur rijden zijn we aan gestopt en hebben we onze hangmatjes weer opgehangen in de natuur. Nog een avond wandeling gemaakt door het bos, en wederom een kampvuur.
Dinsdag dag 4:
Vandaag zouden we richting de blance Marie vallen gaan. Er was mij verteld dat de weg er naar toe net zo mooi was dan de vallen zelf. Beide was inderdaad prachtig. We moesten 15 KM rijden door een kleinpad overschaduwd door bomen, eenmaal moesten we zelfs de boom liften om er doorheen te kunnen. Nu wist ik ook waarom de kooi achterop de bak zat, anders hadden we behoorlijk wat takken in ons gezicht gehad. We gingen over een brug waar je liever niet overheen ging, maar ja het moest. We zagen wederom weer apen, papagaaien, valks ect. Na ruim een uur rijden over 15 km kwamen we aan. Ook de vallen waren prachtig. En het mooie was dat er niemand anders was. Na een tijd te relaxen in de vallen en onze piranja te hebben gegeten zijn we terug gegaan, we moesten de zelfde weg terug. 2 honden die daar bij een bewoonster hoorde hebben ons 15 km gevolgd. Die moesten ook weer 15 km terug, volgens de gids zouden ze het nooit halen voor het donker, of te wel het was voer voor de andere beesten. Vervolgens moesten we terug naar Apura. Maar de gids had ons kaimannen ( familie van de krokodil) beloofd. Ergens stopte hij de auto en ging hij alleen het bos in, 5 minuten later kwam hij met een babykaiman aanzetten. Na een uitgebreide fotorepotage gingen we hem samen naar zijn moeder brengen. Hij daagde de moeder nog een beetje uit en lokte hem naar ons toe, om mooie foto’s te maken. Wij blij mijn reis was geslaagd ik had mijn kaiman gezien en vast gehad.
Woensdag laatste dag:
Opstaan en optijd vertrekken want de bootman had suikerfeest. Maar we gingen eerst nog een stop maken bij een echt indianendorp. Deze mensen hadden dus niks, geen stroom geen water. Ze leefde in hutjes en leefde op hun eigen vangst. De mannen waren jagen, en de vrouwen verdiende hun geld door siraden te maken van grondstoffen uit het bos. Prachtig om te zien hoe hun dat maakte en hoe ze daar leefde. Nou moesten we nog 4 uur terug varen, maar ik wist niet dat het grootste avontuur nog moest komen. Met het einde inzicht kregen we ineens hoge golven van de zee. Wederom dacht ik dat het bootje het zou begeven, het hout kraakte aan alle kanten. Enkele golven spatte in de boot, we kwamen helemaal doorweekt maar veilig aan in Nickeri. Nou en als klap op de vuurpijl stond het volgende avontuur weer te wachten. We moesten met een taxibusje terug naar de stad, omdat de bussen niet reden omdat het een feestdag was. We zaten met 10 man in een 8 persoons busje. En met 140 km per uur vlamde hij naar huis. Voor we het wisten waren we veilig thuis. De chauffeur had 12 vingers, dat komt hier regelmatig voor.
Daarna lekker naar friet.nl geweest en optijd naar bed, nu ga ik wassen want alles is echt vies.
Het was een echt een geweldige trip, dit was echt vakantie, en onderling is het ook goed gegaan ook al kende ik de helft van mijn reisgezelschap niet vooraf.
He Risky
Ik hoorde dat het niet zo goed met jou ging, maar je komt er vast wel weer bovenop. Je moet blij zijn dat je naar de dokter mocht. Want als je hier geen verzekering hebt of geld laten ze je gewoon kapot gaan.
He pa ik hoor dat je weer lekker aan het werk bent bij Campanile. Missen ze mij naar een beetje of ben ik al verleden tijd daar.
Ik vind het echt leuk dat steeds meer mensen mij volgen via deze site. Jullie kunnen natuurlijk mij ook op de hoogte houden van jullie ontwikkelingen. Want ik lees al jullie reacties.
Nou kan nog uren doorgaan maar ga nu foto’s plaatsen en dat neemt hier heeeeel veel tijd in beslag.
HELAAS KUNNEN DE MOOISTE FOTO'S NIET OP SITE. ZE ZIJN NAMELIJK GROTER DAN 2MB. DUS PAP OF MAM, BJORN EN ILONA ALS JULLIE MEER OVERTUIGINGS MATERIAAL WILLEN VAN HOE MOOI HET ER IS KAN IK MAILEN.
Groetjes maurice
Hier een reisverslag van mijn 5 daagse trip in West-suriname. Het reisgezelschap bestond uit 3 meiden die hier stage lopen of vrijwilligerswerk doen, De vader, moeder en broertje van 1 van die meiden. Verder was de gids mee, een kok en een bootman.
Zaterdag dag 1: Om 5 uur opgestaan om vervolgens om 6 uur te vertrekken met de bus naar Nickeri, een plaatsje in het westen van suriname. Na ruim 4 uur rijden kwamen we aan in Nickeri. We hebben daar nog wat vers fruit en groenten gekocht op de markt om vervolgens nog 5 uur te varen naar Apura. Aan het bootje te zien dacht ik dat we lekker rustig gingen varen. Maar met 2 motoren achterop met een totaal vermogen van 115 PK kwam daar niks van in. Ik dacht dat de zelfgemaakte houten boot kapot zo slaan op de golven. Na 2,5 varen begaf 1 motor het, en bleef er maar nog 75 PK over. Tevens aangekomen op rustig vaarwater, konden we lekker achterover zitten. Eind van de middag kwamen we aan op Apura. Door de vertraging zijn we niet meer verder gegaan en hebben daar ons hangmatje opgehangen. Er was lekker voor ons gekookt en daarna zijn hebben we een kleine avondwandeling gemaakt in het grootste indianendorp van suriname, deze mensen beschikken over gewonen huizen en electrisiteit. Daarna zijn we nog lekker in het donker nacht gaan zwemmen.
Zondag dag 2: Na een slechte nachtrust omdat iemand gruwelijk hard liep te snurken ( niemand van onze groep gelukkig) en ongemakkelijk had gelegen in mijn hangmat zijn we om 9 uur weer vertrokken richting de vallen Na 3,5 varen maakte we een stop op een onbewoond eiland in de rivier tussen Suriname en Guyana. Een prachtige plek om te slapen. Dus hadden we onze hangmatjes weer te voorschijn gehaald en tussen wat bomen opgeknoopt. Terwijl we onze vermaakte in het water, werd er wederom voor ons gekookt. Einde van de middag vlak voor zonsondergang zijn we naar de vallen gegaan. Helaas waren de vallen nog niet volledig zichtbaar omdat de regentijd net voorbij is. De rivier daalt namelijk dagelijks en in de regentijd zijn de vallen niet eens te zien. Toch konden wij ons ook hier weer vermaken. Vervolgens heb ik mijn voeten weten te plaatsen op guyanees grondgebied. Even rond gekeken bij een geusthouse. Net voor het donker werd zijn we terug gegaan en hadden de bootsmannen nog wat visnetten uitgezet. S’avonds hadden we een kampvuur en zijn we weer in onze hangmatten gaan slapen.
Maandag dag 3: Ik had heerlijk geslapen, met de stroming van het water, brulapen en andere dierengeluiden op de achtergrond. De bootsmannen hadden de netten al opgehaald, 1 piranja (Dus er waren wel degelijk piranja’s waar wij aan het zwemmen waren) en 4 andere vissen troffen ze aan in de netten. 4 moesten hun leven geven,1 vis was te mooi op te eten. Na wat foto’s mocht hij terug het water in. Vervolgens zijn we terug gevaren naar Apura, waar we onderweg nog eens zijn gestopt voor een grote boswandeling in Guyana. Jachtgeweer mee en de rimboe in. We zagen onderandere 40 apen over ons heen komen. Voor de rest geen bijzondere gedierte tegengekomen. Eenmaal aangekomen in Apura hadden we even rust, De vis werd klaar gemaakt. En tegen de avond klok gingen we pas weer verder. De boot en bootsman bleven achter, en vanaf nu gingen we met de auto met open bak verder de rimboe in. De gids had bewust gekozen om tegen de avond te rijden i.v.m. de warmte en er zouden meer dieren te zien zijn. Helaas geen bijzondere dieren gezien. Maar wel een heerlijk gevoel in zo’n open bak. Na 2 uur rijden zijn we aan gestopt en hebben we onze hangmatjes weer opgehangen in de natuur. Nog een avond wandeling gemaakt door het bos, en wederom een kampvuur.
Dinsdag dag 4:
Vandaag zouden we richting de blance Marie vallen gaan. Er was mij verteld dat de weg er naar toe net zo mooi was dan de vallen zelf. Beide was inderdaad prachtig. We moesten 15 KM rijden door een kleinpad overschaduwd door bomen, eenmaal moesten we zelfs de boom liften om er doorheen te kunnen. Nu wist ik ook waarom de kooi achterop de bak zat, anders hadden we behoorlijk wat takken in ons gezicht gehad. We gingen over een brug waar je liever niet overheen ging, maar ja het moest. We zagen wederom weer apen, papagaaien, valks ect. Na ruim een uur rijden over 15 km kwamen we aan. Ook de vallen waren prachtig. En het mooie was dat er niemand anders was. Na een tijd te relaxen in de vallen en onze piranja te hebben gegeten zijn we terug gegaan, we moesten de zelfde weg terug. 2 honden die daar bij een bewoonster hoorde hebben ons 15 km gevolgd. Die moesten ook weer 15 km terug, volgens de gids zouden ze het nooit halen voor het donker, of te wel het was voer voor de andere beesten. Vervolgens moesten we terug naar Apura. Maar de gids had ons kaimannen ( familie van de krokodil) beloofd. Ergens stopte hij de auto en ging hij alleen het bos in, 5 minuten later kwam hij met een babykaiman aanzetten. Na een uitgebreide fotorepotage gingen we hem samen naar zijn moeder brengen. Hij daagde de moeder nog een beetje uit en lokte hem naar ons toe, om mooie foto’s te maken. Wij blij mijn reis was geslaagd ik had mijn kaiman gezien en vast gehad.
Woensdag laatste dag:
Opstaan en optijd vertrekken want de bootman had suikerfeest. Maar we gingen eerst nog een stop maken bij een echt indianendorp. Deze mensen hadden dus niks, geen stroom geen water. Ze leefde in hutjes en leefde op hun eigen vangst. De mannen waren jagen, en de vrouwen verdiende hun geld door siraden te maken van grondstoffen uit het bos. Prachtig om te zien hoe hun dat maakte en hoe ze daar leefde. Nou moesten we nog 4 uur terug varen, maar ik wist niet dat het grootste avontuur nog moest komen. Met het einde inzicht kregen we ineens hoge golven van de zee. Wederom dacht ik dat het bootje het zou begeven, het hout kraakte aan alle kanten. Enkele golven spatte in de boot, we kwamen helemaal doorweekt maar veilig aan in Nickeri. Nou en als klap op de vuurpijl stond het volgende avontuur weer te wachten. We moesten met een taxibusje terug naar de stad, omdat de bussen niet reden omdat het een feestdag was. We zaten met 10 man in een 8 persoons busje. En met 140 km per uur vlamde hij naar huis. Voor we het wisten waren we veilig thuis. De chauffeur had 12 vingers, dat komt hier regelmatig voor.
Daarna lekker naar friet.nl geweest en optijd naar bed, nu ga ik wassen want alles is echt vies.
Het was een echt een geweldige trip, dit was echt vakantie, en onderling is het ook goed gegaan ook al kende ik de helft van mijn reisgezelschap niet vooraf.
He Risky
Ik hoorde dat het niet zo goed met jou ging, maar je komt er vast wel weer bovenop. Je moet blij zijn dat je naar de dokter mocht. Want als je hier geen verzekering hebt of geld laten ze je gewoon kapot gaan.
He pa ik hoor dat je weer lekker aan het werk bent bij Campanile. Missen ze mij naar een beetje of ben ik al verleden tijd daar.
Ik vind het echt leuk dat steeds meer mensen mij volgen via deze site. Jullie kunnen natuurlijk mij ook op de hoogte houden van jullie ontwikkelingen. Want ik lees al jullie reacties.
Nou kan nog uren doorgaan maar ga nu foto’s plaatsen en dat neemt hier heeeeel veel tijd in beslag.
HELAAS KUNNEN DE MOOISTE FOTO'S NIET OP SITE. ZE ZIJN NAMELIJK GROTER DAN 2MB. DUS PAP OF MAM, BJORN EN ILONA ALS JULLIE MEER OVERTUIGINGS MATERIAAL WILLEN VAN HOE MOOI HET ER IS KAN IK MAILEN.
Groetjes maurice
-
02 Oktober 2008 - 20:44
Mark:
He maat, we missen je wel in de stadions...
Godverdomme, ik zie wel veel vrouwen op die foto's. Jij zult wel goed slapen elke nacht ;p -
02 Oktober 2008 - 21:22
Godelief:
Wel een andere wereld daar he...'t lijkt me wel erg mooi daar. Ik dacht eigenlijk dat het daar allemaal vrij duur was, maar zo te lezen valt het wel mee, toch
Geniet maar lekker daar!
gr. Godelief -
02 Oktober 2008 - 21:52
Ome Jan:
Zoek maar vast een zwerfhond op in Suriname, want risky heeft niet het eeuwige leven. Het schijnt ,dat er veel hond gegeten word in Suriname, misschien om risky op te laten sturen in een postpakketje.
groet Jan. -
03 Oktober 2008 - 07:40
Barry:
Ha maus,
Echt super zulke verhalen. Lijkt net de mooie tochten die wij allemaal gedaan hebben ik kroatie met zulke leuke verhalen erbij. Alleen dit is dan nog iets mooier. We zijn jaloers. Hier is het okee. DRUK DRUK. je kent het wel.
Maar spreek je snel. Hallee -
03 Oktober 2008 - 08:08
Roel:
Gruwelijk gaaf zeg zo'n trip! zoiets is echt tof om mee te maken! geniet er van!
Hier is t kut weer, tegenwoordig ook regenseizoen in NL.
Groetjes, Roel -
03 Oktober 2008 - 09:43
Roy:
He maurice die foto van het nachtzwemmen; wat moet ik daar bij denken. Ik ken dat ergens van........... -
03 Oktober 2008 - 13:28
Eva En Jeroen :
hey maus
wat een mooie trip zeg.
echt indrukwekkend zeg wat je allemaalgezien hebt en meegakt.
het lijkt wel expeditie robinson.
en wat deet je allemaal snchts in het water met dat meisje....
geniet er maar lekker van lieverd.
en we vinden het leuk om je verhalen te lezen.
dikke kus eva en jeroen en sebastiaan en jayden.
o,ja maus sebas is vorige week meegeweest he naar jong psv tegen psv.
en vondt het geweldig. -
03 Oktober 2008 - 16:26
Ilona:
Hey Maus,
Wat een ervaring!! Maar als het goed is bellen we dit weekend even! Dan kunnen we nog meer verhalen horen hoe het is. En dan maar gelijk even wat foto's mailen. Je haar is al wat aan het aangroeien zie ik ;) Beter zo :P Risky is echt zielig om te zien. Valt best vaak om. Het is sneu. Heel veel plezier! Kus -
03 Oktober 2008 - 18:59
Bjorn:
He maus, als ik dat zo zie wil ik echt langs komen, maar zoals als je misschien hebt gehoord gaat het financieel in nederland allemaal niet heel erg goed. dus oppassen waar ik mijn centen uitgeef.
Verder hoop ik echt dat risky beter gaat worden. maar niet iedereen wordt 105 jaar.
PSV praat ik liever niet over. zo'n zielige vertoning.
En vandaag hebben ze eindelijk de grond uitgegraven voor ons huis.
We bellen nog. Mazzel -
03 Oktober 2008 - 19:46
Armand:
He Maus,
Natuurlijk zijn we je hier niet vergeten, we hebben het nog dagelijks over je, zelfs de nieuwe mensen kennen je naam en faam inmiddels. Je naam en het adres staat nog steeds goot op het bord en via je pa worden we ook enigszins op de hoogte gehouden. Toch nog een van Dongen aan het werk bij Campanile!
Ik zie op de foto's dat je ook daar achter de dames aanzit, of moeten we andere conclusies aan het nachtzwemmen verbinden??
Ook ik heb het liever niet over de voetbal, maar ik denk dat je je gewoon weer kan opmaken voor een feestje in Eindhoven.
Tost snel maat en we houden je plek vrij en het pak hangt er al in je eigen maat.
Groet,
Armand -
06 Oktober 2008 - 11:36
Ilona:
Hey Maus,
Ik heb een paar foto's van Risky naar je toe gestuurd. Kus -
06 Oktober 2008 - 11:52
Ilona:
Hey Maus,
Ik heb een paar foto's van Risky naar je toe gestuurd. Kus -
09 Oktober 2008 - 19:46
Ilona:
Hey maus, hoe staat het met de heupen? Was het leuk? kan je bjorn straks ook niet mee nemen naar een lesje salsa? -
12 Oktober 2008 - 17:43
Moeder:
He maurice alles oke.Ik ben net terug van Stephan zijn appartament.Heb al heel wat uurtjes daar gepoetst.Bij jou was ik gelukkig sneller klaar Maar je kent hem en je moeder ook,alles moet in de puntjes zijn.Over twee weken gaat hij er slapen,want dan is er zijn bed pas.Maurice heb jij nog wensen voor je verjaardag en sint nicolaas.Want dan kan onze Bjorn dat mee brengen.Want jou vergeten doe ik niet,ik mis je wel een klein beetje.Jij mij ook? Verder gaat hier alles prima met riskie ook want blijft een beetje een scheven nek houden,maar eet weer goed,en voor zijn leeftijd weer aktief.Ik wens jou het beste en houden kontact.LIEFS JE MOEDER.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
