Frans Guyana

Raymond op visite
Het eerste weekend van Januari was Raymond (neef) even in Paramaribo. Hij is steward bij de KLM en vloog op Suriname. Hij sliep in 1 van de betere hotels van de stad Torarica. We hadden om half 8 afgesproken in de lobby, maar door vertraging was hij iets later. Om 8 uur kon in de KLM crew verwelkomen. Tot mijn grote verbazing overheerste de steward ten opzichten van de stewardessen. Raymond had mij een acceptabel bod gedaan om 3 nachten bij hem te komen slapen, een warme douche en ongekende luxe in Suriname zeg ik geen nee tegen.
We zijn eerst met deel van de crew wat gaan eten bij T’ vat, daarna na een feestje bij Fort Zeelandia, even nog een paar drankjes bij de Sansibar en toen naar de Nachtclub Zsa Zsa Zsu. Om 4 uur zat de crew er doorheen en zijn we terug gegaan naar het hotel. Heerlijk geslapen in een kamer met airco en geen last van muggen. S’ochtends heerlijk vers ontbijt waar ze een omeletje voor je klaar maakte. Daarna zijn we gaan relaxen aan het zwembad en in de jacuzzi. Na het zwemmen was het moment eindelijk daar “ een warme douche” . Na 4 maanden geen warme douche is het toch wel even wennen en zeker met een licht verbranden huid was het niet echt een gemis geweest. Daarna ben ik met de jongens een stadswandeling gaan doen en heb ik ze de mooiste plaatsen laten zien (frietpunt.nl)en heb ik ze wat dingen verteld over de stad.
Maandag gingen ze met een deel van de crew op trip. Ik had veel moeite gedaan om een trip te regelen, dus de jongens hadden besloten de helft voor mij te betalen als ik meeging. Ik had vrij gevraagd en gekregen en ging dus mij naar de Brownsberg. Door de hevige regelval laatste dagen was het maar nog de vraag of we de top van de berg wel gingen bereiken. Na een lange en modderige trip waren we aangekomen bij het dal van de berg, de airco moest uit om alle krachten van de motor te sparen voor de klim. Enkele malen zaten we vast en liet de chauffeur zich terug zakken om opnieuw een aanloop te nemen. De coolbox vloog in het rond terwijl wij rustig onze borgoe-cola probeerde op te drinken. tweemaal moesten we een stop maken om de weg boomvrij te maken. Maar we hadden de top bereikt en konden we tevoet afdalen naar de waterval. Ik ging naar de zelfde waterval waar ik een maand geleden ook was met Bjorn. Door de regentijd was het echt een enorm verschil.
Het was een geslaagde trip, ondanks het slechte weer vond de KLM crew en ik het geweldig.

Paramaribo Zoo
Het 2de weekend van januari was prachtig weer na een hele lange periode van regen. Zaterdag lekker naar de stad geweest en in de zon gelegen. Ook zondag scheen de zon weer, dus ben ik even naar de dierentuin geweest. Het is geen dierentuin die je in Nederland aan treft, de kooien zijn vies, oud en klein. Sommige diersoorten zit alleen opgesloten in de kooi. Maar toch was het fijn om even lekker te genieten van de zon. Dan ga ik Suriname toch wel missen 30 januari.
Als je hier zit en iedere dag komt de regen met bakken uit de hemel vallen verlang je wel naar Nederland, waar jullie 1 van de mooiste winters achter de rug hebben sinds jaren. Maar als de zon dan weer eens schijnt kan je er wel optimaal van genieten.

Frans Guyana
Van Zuid-Amerika naar Europa in 5 min het kan!!!
Zaterdag 17 januari ben ik naar Frans Guyana geweest. Ik ben om 6 uur thuis vertrokken en ben met de taxi naar een taxiplaats gegaan, waar minivans klaar staan om jou te brengen naar Albina(Oost Suriname). Toen ik aankwam met de taxi stonden er ineens 10 negers om de auto. Iedereen bood zijn taxiservices aan. De deur werd voor mij open gedaan en toen ik uitstapte was het vechten om mijn tas. 1 man pakte de tas van mij af, en zei ik zet hem alvast voor je in de auto. Nou even een schappelijk prijs afgesproken en dan kan je plaats nemen in de auto. Dan is het even wachten tot hij meer mensen bij elkaar heeft geraapt en dan kan je vertrekken. De weg van Paramaribo naar Albina is enorm slecht. Dit zijn de restante van de binnenlandse oorlog in 1980. Toch weten ze snelheden te bereiken van 140 kilometer per uur, je wordt echt van links naar rechts geslingerd in de auto. Dan weer vol op de rem, omdat er ineens een stuk asfalt ontbreekt. Van links naar recht slinger je over de weg om de gaten te ontwijken. Ze hadden mij gewaarschuwd dat de weg slecht was, maar zo slecht had ik niet verwacht. Eenmaal veilig aangekomen in Albina, stonden er weer ineens 10 negers om de auto , nu waren het bootsmannen die vochten voor mijn tas. Nou ook dat was snel geregeld!!! Een oversteek van slecht 5 min brengt je een ander land, maar vooral een hele andere wereld. Je komt aan in Frans Guyana. Zij zijn nog niet onafhankelijk van Frankrijk, dus bevind je je op dat moment officieel in Frankrijk. Wonen in Suriname nog veel culture bij elkaar, in Saint Laurant leven voornamelijk Creolen( echte negers). Verder rijden zij daar recht in tegenstelling tot Suriname. Er rijden dus voornamelijk Europese auto’s veel Renault, Citroen en Peugeot. Surinamers spreken geen woord Frans en Franse spreken geen woord Nederlands. Toch weten ze zich goed verstaanbaar te maken doormiddel van het Sranantongo’s( Neger Engels) een taal die onder beide bevolkingsgroepen wordt gesproken. Zoals ik al zei, ik bevond me in Frankrijk, dus er werd met Euro’s betaald ook mijn Europees paspoort was voldoende om het land in te mogen. Surinamers hebben echter een visum nodig. Verder is Suriname 1 grote vuil stort plaats. Hele straten liggen bedekt met wegrottend afval. Al de bewoonde plaatsen en in het bijzonder de stad hebben een onaangename lucht, waar de zwerfhonden hen geluk niet op kunnen. In Frans Guyana ligt er geen vuiltje op de grond, toch geen slecht idee om prullenbakken te plaatsen Suriname!
Eenmaal aan de Franse kant heb ik lekker een croissant gegeten en ook lagen er stokbroden in de supermarkt, die tevens ook daar door Chinese worden gerund. Toen heb ik een taxi gepakt naar Kourou een stad 200 kilometer het land in. De wegen lagen er prima geasfalteerd bij, beschikte over overzichtelijke witte lijnen en er was een duidelijke wegaanwijzing. Net een kwartier onderweg, krijg ik de schik van mijn leven door een klapband( nooit eerder meegemaakt). Aangezien we hier in Frankrijk zaten en hier niet gereden werd als idioten zoals in Suriname, omdat men hier wel snelheidscontroles kent kwam ik met de schrik vrij. We reden slecht 80 tot 100 en de chauffeur wist de bus goed op de weg houden. Gelukkig voor de buschauffeur dat het niet regende “ not”, want ook daar kennen ze het subtropische klimaat van Suriname. Gelukkig hadden we precies bij een Creools dorp een klapband, waar hij de auto onder een carport kon zetten. Terwijl deze man zijn band aan het verwissel was, keek ik uit op een riviertje. Het dorp maakte optimaal gebruik van de rivier, men waste zich daar in, deden de vaat en waste hun kleren daar. Dit werd gedaan door de vrouwen, zij droegen hun spullen op het hoofd en niet in de hand. Uhm niet echt typisch Frans maar meer Afrikaans! Het zijn van origine ook afrikanen die als slaven hier heen zijn gehaald. Maar goed uit respect voor de cultuur heb ik geen foto’s genomen, want dat stellen ze niet opprijs.
Goed ik wilde naar Kourou om het Duivels eiland te bezichten en het EU space center. Maar eerst wat hotels afgebeld en door de stad gelopen. Nou alle hotels waren vol, en 1 hangmatten plaats kon je alleen met de boot bereiken en die was al om half 9 vertrokken. In de stad Kourou tref je grotendeels blanke Fransen mensen aan. Echt het gevoel of je in Frankrijk was. Ik stond verbaast hoe behulpzaam de Fransen waren. Ook al spreken deze mensen geen of gebrekkig Engels .Ik was een souvenirs winkels in gelopen om een map van de stad te kopen, maar die had ze niet, toen ik de winkel had verlaten kwam zij mij achterna met een plattegrond uit het telefoonboek gescheurd. Toen ik onder het genoot van een tapbiertje( in Suriname kennen ze geen tapbier) de kaart aan bekijken was, kwam de ober mij plotseling uitleggen waar we waren, en ging hij kijken of hij een betere kaart had. Hij gaf mij een kaart en had wat plaatsen omcirkeld waar ik kon slapen. Nou weer geen resultaat. Ik ben lekker op het strand gaan liggen en heb even bedacht wat ik nou precies wilde. Ik had het wel een beetje gehad en wilde terug naar het vertrouwde Suriname. Maar goed wilde het nog niet opgeven, dus wilde ik eens langs een hotel lopen om te kijken of ze nog kamers hadden. Toen ik op de kaart stond te kijken stopte een mevrouw om te vragen of ze kon helpen. Ik dacht weet je wat ik vraag aan haar het busstation ik ga naar huis! Alles winkels en broodjeszaken waren dicht op zaterdag. Dooie boel!!! Wat bleek er reden dus ook geen bussen, zij zei dat ik beter langs de weg kon staan en dan gaan liften. De lieve behulpzame vrouw bracht mij naar de hoofdweg. Daar had ik gezelschap van een andere lifter. Uit eindelijk wilde iemand ons meenemen, wat bleek het was de zelfde taxi als op de heen weg. Dus geen lift maar een Taxi. In Saint Laurent nog even naar zonsondergang zitten kijken en toen weer terug naar Suriname. Weer het zelfde verhaal, nog voor ik met de boot aan wal was, zaten er 3 neger in de boot om mij terug te brengen naar Paramaribo, het figuurlijk vechten om mijn tas werd nu bijna letterlijkheid. Goed autotje was weer vol dus weer volle gas 120/140 op naar huis. Dit keer werd ik niet heen en weer geslingerd want zat vast geplet tussen big mama en iemand anders. Om de dag nog even compleet te maken kreeg we wederom een klapband, tja wat wil je als je met 120 kilometer door een gat rijdt. Eind goed al goed, het was een hele leuke dag, helaas niet kunnen zien wat ik wilde zien. Maar toch veel verschillen gezien tussen deze 2 landen, of tussen europa en Zuid-Amerika. Toch al een klein voorproefje gehad van Europa. Beetje saai boel!!! Maar over 2 weken zal ik eraan moeten geloven, want dan ben ik weer terug in het vertrouwde Nederland.

Tot snel

Groetjes Maurice